Usługa autouzupełniania to aplikacja, która ułatwia użytkownikom wypełnianie formularzy poprzez wstawianie danych do widoków innych aplikacji. Usługi autouzupełniania mogą też pobierać dane użytkownika z widoków w aplikacji i przechowywać je do późniejszego wykorzystania. Usługi autouzupełniania są zwykle udostępniane przez aplikacje, które zarządzają danymi użytkowników, takie jak menedżery haseł.
Android ułatwia wypełnianie formularzy dzięki platformie autouzupełniania dostępnej w Androidzie 8.0 (poziom interfejsu API 26) i nowszych wersjach. Użytkownicy mogą korzystać z funkcji autouzupełniania tylko wtedy, gdy na ich urządzeniu jest zainstalowana aplikacja, która udostępnia usługi autouzupełniania.
Na tej stronie dowiesz się, jak wdrożyć w aplikacji usługę autouzupełniania. Jeśli szukasz przykładowego kodu, który pokazuje, jak wdrożyć usługę, zapoznaj się z przykładem AutofillFramework w Javie lub Kotlinie. Więcej informacji o działaniu usług autouzupełniania znajdziesz na stronach referencyjnych klas AutofillService i AutofillManager.
Deklaracje i uprawnienia w pliku manifestu
Aplikacje, które udostępniają usługi autouzupełniania, muszą zawierać deklarację opisującą sposób wdrożenia usługi. Aby określić deklarację, umieść element <service> w pliku manifestu aplikacji. Element <service> musi zawierać te atrybuty i elementy:
- Atrybut android:name, który wskazuje podklasęAutofillServicew aplikacji implementującej usługę.
- Atrybut android:permission, który deklaruje uprawnienieBIND_AUTOFILL_SERVICE.
- element <intent-filter>, którego obowiązkowy element podrzędny<action>określa działanieandroid.service.autofill.AutofillService;
- Opcjonalny element <meta-data>, którego możesz użyć, aby podać dodatkowe parametry konfiguracji usługi.
Poniższy przykład pokazuje deklarację usługi autouzupełniania:
<service
    android:name=".MyAutofillService"
    android:label="My Autofill Service"
    android:permission="android.permission.BIND_AUTOFILL_SERVICE">
    <intent-filter>
        <action android:name="android.service.autofill.AutofillService" />
    </intent-filter>
    <meta-data
        android:name="android.autofill"
        android:resource="@xml/service_configuration" />
</service>
Element <meta-data> zawiera atrybut android:resource, który wskazuje zasób XML z dodatkowymi informacjami o usłudze. Zasób service_configuration w poprzednim przykładzie określa działanie, które umożliwia użytkownikom skonfigurowanie usługi. Poniższy przykład przedstawia zasób XML service_configuration:
<autofill-service
  xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
  android:settingsActivity="com.example.android.SettingsActivity" />
Więcej informacji o zasobach XML znajdziesz w artykule Omówienie zasobów aplikacji.
Prośba o włączenie usługi
Aplikacja jest używana jako usługa autouzupełniania po zadeklarowaniu uprawnienia BIND_AUTOFILL_SERVICE i włączeniu go przez użytkownika w ustawieniach urządzenia. Aplikacja może sprawdzić, czy jest włączoną usługą, wywołując metodę hasEnabledAutofillServices() klasy AutofillManager.
Jeśli aplikacja nie jest bieżącą usługą autouzupełniania, może poprosić użytkownika o zmianę ustawień autouzupełniania za pomocą intencji ACTION_REQUEST_SET_AUTOFILL_SERVICE. Intencja zwraca wartość RESULT_OK, jeśli użytkownik wybierze usługę autouzupełniania, która pasuje do pakietu wywołującego.
Wypełnianie widoków klienta
Usługa autouzupełniania otrzymuje żądania wypełnienia widoków klienta, gdy użytkownik wchodzi w interakcję z innymi aplikacjami. Jeśli usługa autouzupełniania ma dane użytkownika, które spełniają wymagania żądania, wysyła je w odpowiedzi. System Android wyświetla interfejs autouzupełniania z dostępnymi danymi, jak pokazano na rysunku 1:
 
  Platforma autouzupełniania definiuje przepływ pracy służący do wypełniania widoków, który ma na celu zminimalizowanie czasu, przez jaki system Android jest powiązany z usługą autouzupełniania. W każdym żądaniu system Android wysyła do usługi obiekt AssistStructure, wywołując metodę onFillRequest().
Usługa autouzupełniania sprawdza, czy może spełnić żądanie za pomocą danych użytkownika, które wcześniej zapisała. Jeśli usługa może spełnić żądanie, pakuje dane w obiekty Dataset. Usługa wywołuje metodę onSuccess(), przekazując obiekt FillResponse, który zawiera obiekty Dataset. Jeśli usługa nie ma danych, które spełniają żądanie, przekazuje wartość null do metody onSuccess(). Jeśli podczas przetwarzania żądania wystąpi błąd, usługa wywoła metodę onFailure().
Szczegółowe wyjaśnienie przepływu pracy znajdziesz w opisie na stronie referencyjnej.AutofillService
Poniższy kod pokazuje przykład metody onFillRequest():
Kotlin
override fun onFillRequest(
    request: FillRequest,
    cancellationSignal: CancellationSignal,
    callback: FillCallback
) {
    // Get the structure from the request
    val context: List<FillContext> = request.fillContexts
    val structure: AssistStructure = context[context.size - 1].structure
    // Traverse the structure looking for nodes to fill out
    val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure)
    // Fetch user data that matches the fields
    val (username: String, password: String) = fetchUserData(parsedStructure)
    // Build the presentation of the datasets
    val usernamePresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1)
    usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username")
    val passwordPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1)
    passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username")
    // Add a dataset to the response
    val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
            .addDataset(Dataset.Builder()
                    .setValue(
                            parsedStructure.usernameId,
                            AutofillValue.forText(username),
                            usernamePresentation
                    )
                    .setValue(
                            parsedStructure.passwordId,
                            AutofillValue.forText(password),
                            passwordPresentation
                    )
                    .build())
            .build()
    // If there are no errors, call onSuccess() and pass the response
    callback.onSuccess(fillResponse)
}
data class ParsedStructure(var usernameId: AutofillId, var passwordId: AutofillId)
data class UserData(var username: String, var password: String)
Java
@Override
public void onFillRequest(FillRequest request, CancellationSignal cancellationSignal, FillCallback callback) {
    // Get the structure from the request
    List<FillContext> context = request.getFillContexts();
    AssistStructure structure = context.get(context.size() - 1).getStructure();
    // Traverse the structure looking for nodes to fill out
    ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure);
    // Fetch user data that matches the fields
    UserData userData = fetchUserData(parsedStructure);
    // Build the presentation of the datasets
    RemoteViews usernamePresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
    usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username");
    RemoteViews passwordPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
    passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username");
    // Add a dataset to the response
    FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
            .addDataset(new Dataset.Builder()
                    .setValue(parsedStructure.usernameId,
                            AutofillValue.forText(userData.username), usernamePresentation)
                    .setValue(parsedStructure.passwordId,
                            AutofillValue.forText(userData.password), passwordPresentation)
                    .build())
            .build();
    // If there are no errors, call onSuccess() and pass the response
    callback.onSuccess(fillResponse);
}
class ParsedStructure {
    AutofillId usernameId;
    AutofillId passwordId;
}
class UserData {
    String username;
    String password;
}
Usługa może mieć więcej niż 1 zbiór danych, który spełnia wymagania żądania. W takim przypadku system Android wyświetla w interfejsie autouzupełniania kilka opcji – po jednej dla każdego zbioru danych. Poniższy przykład kodu pokazuje, jak podać w odpowiedzi kilka zbiorów danych:
Kotlin
// Add multiple datasets to the response
val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
        .addDataset(Dataset.Builder()
                .setValue(parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(user1Data.username), username1Presentation)
                .setValue(parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(user1Data.password), password1Presentation)
                .build())
        .addDataset(Dataset.Builder()
                .setValue(parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(user2Data.username), username2Presentation)
                .setValue(parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(user2Data.password), password2Presentation)
                .build())
        .build()
Java
// Add multiple datasets to the response
FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
        .addDataset(new Dataset.Builder()
                .setValue(parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(user1Data.username), username1Presentation)
                .setValue(parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(user1Data.password), password1Presentation)
                .build())
        .addDataset(new Dataset.Builder()
                .setValue(parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(user2Data.username), username2Presentation)
                .setValue(parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(user2Data.password), password2Presentation)
                .build())
        .build();
Usługi autouzupełniania mogą poruszać się po obiektach ViewNode w AssistStructure, aby pobrać dane autouzupełniania wymagane do realizacji żądania.
Usługa może pobierać dane autouzupełniania za pomocą metod klasy ViewNode, takich jak getAutofillId().
Usługa musi być w stanie opisać zawartość widoku, aby sprawdzić, czy może spełnić żądanie. Użycie atrybutu autofillHints to pierwsze podejście, które usługa musi zastosować, aby opisać zawartość widoku. Jednak aplikacje klienckie muszą wyraźnie podać atrybut w swoich widokach, zanim będzie on dostępny dla usługi.
Jeśli aplikacja kliencka nie udostępnia atrybutu autofillHints, usługa musi użyć własnych heurystyk, aby opisać zawartość. Usługa może używać metod z innych klas, takich jak getText() lub getHint(), aby uzyskać informacje o zawartości widoku. Więcej informacji znajdziesz w artykule Podawanie wskazówek dotyczących autouzupełniania.
Poniższy przykład pokazuje, jak przejść przez AssistStructure i pobrać dane autouzupełniania z obiektu ViewNode:
Kotlin
fun traverseStructure(structure: AssistStructure) {
    val windowNodes: List<AssistStructure.WindowNode> =
            structure.run {
                (0 until windowNodeCount).map { getWindowNodeAt(it) }
            }
    windowNodes.forEach { windowNode: AssistStructure.WindowNode ->
        val viewNode: ViewNode? = windowNode.rootViewNode
        traverseNode(viewNode)
    }
}
fun traverseNode(viewNode: ViewNode?) {
    if (viewNode?.autofillHints?.isNotEmpty() == true) {
        // If the client app provides autofill hints, you can obtain them using
        // viewNode.getAutofillHints();
    } else {
        // Or use your own heuristics to describe the contents of a view
        // using methods such as getText() or getHint()
    }
    val children: List<ViewNode>? =
            viewNode?.run {
                (0 until childCount).map { getChildAt(it) }
            }
    children?.forEach { childNode: ViewNode ->
        traverseNode(childNode)
    }
}
Java
public void traverseStructure(AssistStructure structure) {
    int nodes = structure.getWindowNodeCount();
    for (int i = 0; i < nodes; i++) {
        WindowNode windowNode = structure.getWindowNodeAt(i);
        ViewNode viewNode = windowNode.getRootViewNode();
        traverseNode(viewNode);
    }
}
public void traverseNode(ViewNode viewNode) {
    if(viewNode.getAutofillHints() != null && viewNode.getAutofillHints().length > 0) {
        // If the client app provides autofill hints, you can obtain them using
        // viewNode.getAutofillHints();
    } else {
        // Or use your own heuristics to describe the contents of a view
        // using methods such as getText() or getHint()
    }
    for(int i = 0; i < viewNode.getChildCount(); i++) {
        ViewNode childNode = viewNode.getChildAt(i);
        traverseNode(childNode);
    }
}
Zapisywanie danych użytkowników
Usługa autouzupełniania potrzebuje danych użytkownika, aby wypełniać widoki w aplikacjach. Gdy użytkownicy ręcznie wypełniają widok, są proszeni o zapisanie danych w bieżącej usłudze autouzupełniania, jak pokazano na rysunku 2.
 
  Aby zapisać dane, usługa musi wskazać, że jest zainteresowana ich przechowywaniem do wykorzystania w przyszłości. Zanim system Android wyśle prośbę o zapisanie danych, usługa może wypełnić widoki. Aby wskazać, że jest zainteresowana zapisaniem danych, usługa w odpowiedzi na żądanie wypełnienia zawiera obiekt SaveInfo. Obiekt SaveInfo zawiera co najmniej te dane:
- Typ zapisywanych danych użytkownika. Listę dostępnych wartości SAVE_DATAznajdziesz wSaveInfo.
- Minimalny zestaw widoków, które należy zmienić, aby wywołać żądanie zapisania.
Na przykład formularz logowania zwykle wymaga od użytkownika zaktualizowania widoków usernameipassword, aby wywołać żądanie zapisu.
Obiekt SaveInfo jest powiązany z obiektem FillResponse, jak pokazano w tym przykładzie kodu:
Kotlin
override fun onFillRequest(
    request: FillRequest,
    cancellationSignal: CancellationSignal,
    callback: FillCallback
) {
    // ...
    // Builder object requires a non-null presentation
    val notUsed = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1)
    val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
            .addDataset(
                    Dataset.Builder()
                            .setValue(parsedStructure.usernameId, null, notUsed)
                            .setValue(parsedStructure.passwordId, null, notUsed)
                            .build()
            )
            .setSaveInfo(
                    SaveInfo.Builder(
                            SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_USERNAME or SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_PASSWORD,
                            arrayOf(parsedStructure.usernameId, parsedStructure.passwordId)
                    ).build()
            )
            .build()
    // ...
}
Java
@Override
public void onFillRequest(FillRequest request, CancellationSignal cancellationSignal, FillCallback callback) {
    // ...
    // Builder object requires a non-null presentation
    RemoteViews notUsed = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
    FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
            .addDataset(new Dataset.Builder()
                    .setValue(parsedStructure.usernameId, null, notUsed)
                    .setValue(parsedStructure.passwordId, null, notUsed)
                    .build())
            .setSaveInfo(new SaveInfo.Builder(
                    SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_USERNAME | SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_PASSWORD,
                    new AutofillId[] {parsedStructure.usernameId, parsedStructure.passwordId})
                    .build())
            .build();
    // ...
}
Usługa autouzupełniania może zaimplementować logikę, która będzie utrwalać dane użytkownika w metodzie onSaveRequest(), która jest zwykle wywoływana po zakończeniu działania klienta lub gdy aplikacja klienta wywoła commit(). Poniższy kod pokazuje przykład metody onSaveRequest():
Kotlin
override fun onSaveRequest(request: SaveRequest, callback: SaveCallback) {
    // Get the structure from the request
    val context: List<FillContext> = request.fillContexts
    val structure: AssistStructure = context[context.size - 1].structure
    // Traverse the structure looking for data to save
    traverseStructure(structure)
    // Persist the data - if there are no errors, call onSuccess()
    callback.onSuccess()
}
Java
@Override
public void onSaveRequest(SaveRequest request, SaveCallback callback) {
    // Get the structure from the request
    List<FillContext> context = request.getFillContexts();
    AssistStructure structure = context.get(context.size() - 1).getStructure();
    // Traverse the structure looking for data to save
    traverseStructure(structure);
    // Persist the data - if there are no errors, call onSuccess()
    callback.onSuccess();
}
Usługi autouzupełniania muszą szyfrować dane wrażliwe przed ich zapisaniem. Dane użytkowników mogą jednak zawierać etykiety lub dane, które nie są wrażliwe. Na przykład konto użytkownika może zawierać etykietę, która oznacza dane jako konto służbowe lub osobiste. Usługi nie mogą szyfrować etykiet. Brak szyfrowania etykiet umożliwia usługom korzystanie z nich w widokach prezentacji, jeśli użytkownik nie został uwierzytelniony. Następnie usługi mogą zastąpić etykiety rzeczywistymi danymi po uwierzytelnieniu użytkownika.
Odroczenie interfejsu zapisywania autouzupełniania
Od Androida 10, jeśli używasz wielu ekranów do implementacji przepływu pracy autouzupełniania – na przykład jednego ekranu dla pola nazwy użytkownika, a drugiego dla hasła – możesz odłożyć interfejs zapisywania autouzupełniania za pomocą flagi SaveInfo.FLAG_DELAY_SAVE.
Jeśli ten flag jest ustawiony, interfejs zapisywania autouzupełniania nie jest wywoływany, gdy zatwierdzony zostanie kontekst autouzupełniania powiązany z odpowiedzią SaveInfo. Zamiast tego możesz użyć osobnej aktywności w ramach tego samego zadania, aby dostarczać przyszłe żądania wypełnienia, a następnie wyświetlać interfejs za pomocą żądania zapisu. Więcej informacji znajdziesz w sekcji SaveInfo.FLAG_DELAY_SAVE.
Wymagaj uwierzytelnienia użytkownika
Usługi autouzupełniania mogą zapewniać dodatkowy poziom bezpieczeństwa, wymagając od użytkownika uwierzytelnienia przed wypełnieniem widoków. W tych przypadkach warto wdrożyć uwierzytelnianie użytkowników:
- Dane użytkownika w aplikacji muszą być odblokowywane za pomocą hasła głównego lub skanu odcisku palca.
- Określony zbiór danych musi zostać odblokowany, np. dane karty kredytowej, za pomocą kodu weryfikacyjnego karty (CVC).
W sytuacji, gdy usługa wymaga uwierzytelnienia użytkownika przed odblokowaniem danych, może wyświetlać dane standardowe lub etykietę i określać Intent, który obsługuje uwierzytelnianie. Jeśli po zakończeniu procesu uwierzytelniania potrzebujesz dodatkowych danych do przetworzenia żądania, możesz dodać je do intencji. Aktywność uwierzytelniania może następnie zwrócić dane do klasy AutofillService w aplikacji.
Poniższy przykład kodu pokazuje, jak określić, że żądanie wymaga uwierzytelnienia:
Kotlin
val authPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply {
    setTextViewText(android.R.id.text1, "requires authentication")
}
val authIntent = Intent(this, AuthActivity::class.java).apply {
    // Send any additional data required to complete the request
    putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, "my_dataset")
}
val intentSender: IntentSender = PendingIntent.getActivity(
        this,
        1001,
        authIntent,
        PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT
).intentSender
// Build a FillResponse object that requires authentication
val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
        .setAuthentication(autofillIds, intentSender, authPresentation)
        .build()
Java
RemoteViews authPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
authPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "requires authentication");
Intent authIntent = new Intent(this, AuthActivity.class);
// Send any additional data required to complete the request
authIntent.putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, "my_dataset");
IntentSender intentSender = PendingIntent.getActivity(
                this,
                1001,
                authIntent,
                PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT
        ).getIntentSender();
// Build a FillResponse object that requires authentication
FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
        .setAuthentication(autofillIds, intentSender, authPresentation)
        .build();
Po zakończeniu procesu uwierzytelniania aktywność musi wywołać metodę setResult(), przekazując wartość RESULT_OK, i ustawić dodatkowy element EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT na obiekt FillResponse, który zawiera wypełniony zbiór danych. Poniższy kod pokazuje przykład zwracania wyniku po zakończeniu procesu uwierzytelniania:
Kotlin
// The data sent by the service and the structure are included in the intent
val datasetName: String? = intent.getStringExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME)
val structure: AssistStructure = intent.getParcelableExtra(EXTRA_ASSIST_STRUCTURE)
val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure)
val (username, password) = fetchUserData(parsedStructure)
// Build the presentation of the datasets
val usernamePresentation =
        RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply {
            setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username")
        }
val passwordPresentation =
        RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply {
            setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username")
        }
// Add the dataset to the response
val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
        .addDataset(Dataset.Builder()
                .setValue(
                        parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(username),
                        usernamePresentation
                )
                .setValue(
                        parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(password),
                        passwordPresentation
                )
                .build()
        ).build()
val replyIntent = Intent().apply {
    // Send the data back to the service
    putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, datasetName)
    putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, fillResponse)
}
setResult(Activity.RESULT_OK, replyIntent)
Java
Intent intent = getIntent();
// The data sent by the service and the structure are included in the intent
String datasetName = intent.getStringExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME);
AssistStructure structure = intent.getParcelableExtra(EXTRA_ASSIST_STRUCTURE);
ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure);
UserData userData = fetchUserData(parsedStructure);
// Build the presentation of the datasets
RemoteViews usernamePresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username");
RemoteViews passwordPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username");
// Add the dataset to the response
FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
        .addDataset(new Dataset.Builder()
                .setValue(parsedStructure.usernameId,
                        AutofillValue.forText(userData.username), usernamePresentation)
                .setValue(parsedStructure.passwordId,
                        AutofillValue.forText(userData.password), passwordPresentation)
                .build())
        .build();
Intent replyIntent = new Intent();
// Send the data back to the service
replyIntent.putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, datasetName);
replyIntent.putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, fillResponse);
setResult(RESULT_OK, replyIntent);
W przypadku konieczności odblokowania zbioru danych karty kredytowej usługa może wyświetlić interfejs z prośbą o podanie kodu CVC. Możesz ukryć dane do momentu odblokowania zbioru danych, wyświetlając dane standardowe, takie jak nazwa banku i 4 ostatnie cyfry numeru karty kredytowej. Poniższy przykład pokazuje, jak wymagać uwierzytelniania w przypadku zbioru danych i ukrywać dane do momentu, aż użytkownik poda kod CVC:
Kotlin
// Parse the structure and fetch payment data
val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure)
val paymentData: Payment = fetchPaymentData(parsedStructure)
// Build the presentation that shows the bank and the last four digits of the
// credit card number, such as 'Bank-1234'
val maskedPresentation: String = "${paymentData.bank}-" +
        paymentData.creditCardNumber.substring(paymentData.creditCardNumber.length - 4)
val authPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply {
    setTextViewText(android.R.id.text1, maskedPresentation)
}
// Prepare an intent that displays the UI that asks for the CVC
val cvcIntent = Intent(this, CvcActivity::class.java)
val cvcIntentSender: IntentSender = PendingIntent.getActivity(
        this,
        1001,
        cvcIntent,
        PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT
).intentSender
// Build a FillResponse object that includes a Dataset that requires authentication
val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder()
        .addDataset(
                Dataset.Builder()
                        // The values in the dataset are replaced by the actual
                        // data once the user provides the CVC
                        .setValue(parsedStructure.creditCardId, null, authPresentation)
                        .setValue(parsedStructure.expDateId, null, authPresentation)
                        .setAuthentication(cvcIntentSender)
                        .build()
        ).build()
Java
// Parse the structure and fetch payment data
ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure);
Payment paymentData = fetchPaymentData(parsedStructure);
// Build the presentation that shows the bank and the last four digits of the
// credit card number, such as 'Bank-1234'
String maskedPresentation = paymentData.bank + "-" +
    paymentData.creditCardNumber.subString(paymentData.creditCardNumber.length - 4);
RemoteViews authPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
authPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, maskedPresentation);
// Prepare an intent that displays the UI that asks for the CVC
Intent cvcIntent = new Intent(this, CvcActivity.class);
IntentSender cvcIntentSender = PendingIntent.getActivity(
        this,
        1001,
        cvcIntent,
        PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT
).getIntentSender();
// Build a FillResponse object that includes a Dataset that requires authentication
FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder()
        .addDataset(new Dataset.Builder()
                // The values in the dataset are replaced by the actual
                // data once the user provides the CVC
                .setValue(parsedStructure.creditCardId, null, authPresentation)
                .setValue(parsedStructure.expDateId, null, authPresentation)
                .setAuthentication(cvcIntentSender)
                .build())
        .build();
Gdy aktywność zweryfikuje kod CVC, powinna wywołać metodę setResult(), przekazując wartość RESULT_OK i ustawiając dodatkowy element EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT na obiekt Dataset, który zawiera numer karty kredytowej i datę jej ważności. Nowy zbiór danych zastępuje zbiór danych, który wymaga uwierzytelniania, a widoki są od razu wypełniane. Poniższy kod pokazuje przykład zwracania zbioru danych po podaniu przez użytkownika kodu CVC:
Kotlin
// Parse the structure and fetch payment data.
val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure)
val paymentData: Payment = fetchPaymentData(parsedStructure)
// Build a non-null RemoteViews object to use as the presentation when
// creating the Dataset object. This presentation isn't actually used, but the
// Builder object requires a non-null presentation.
val notUsed = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1)
// Create a dataset with the credit card number and expiration date.
val responseDataset: Dataset = Dataset.Builder()
        .setValue(
                parsedStructure.creditCardId,
                AutofillValue.forText(paymentData.creditCardNumber),
                notUsed
        )
        .setValue(
                parsedStructure.expDateId,
                AutofillValue.forText(paymentData.expirationDate),
                notUsed
        )
        .build()
val replyIntent = Intent().apply {
    putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, responseDataset)
}
Java
// Parse the structure and fetch payment data.
ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure);
Payment paymentData = fetchPaymentData(parsedStructure);
// Build a non-null RemoteViews object to use as the presentation when
// creating the Dataset object. This presentation isn't actually used, but the
// Builder object requires a non-null presentation.
RemoteViews notUsed = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1);
// Create a dataset with the credit card number and expiration date.
Dataset responseDataset = new Dataset.Builder()
        .setValue(parsedStructure.creditCardId,
                AutofillValue.forText(paymentData.creditCardNumber), notUsed)
        .setValue(parsedStructure.expDateId,
                AutofillValue.forText(paymentData.expirationDate), notUsed)
        .build();
Intent replyIntent = new Intent();
replyIntent.putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, responseDataset);
Porządkowanie danych w logiczne grupy
Usługi autouzupełniania muszą porządkować dane w logiczne grupy, które odseparowują pojęcia z różnych domen. Na tej stronie te grupy logiczne są nazywane partycjami. Poniżej znajdziesz typowe przykłady partycji i pól:
- dane logowania, w tym pola nazwy użytkownika i hasła;
- Adres, który zawiera pola ulicy, miasta, województwa i kodu pocztowego.
- dane do płatności, w tym numer karty kredytowej, datę ważności i pola kodu weryfikacyjnego;
Usługa autouzupełniania, która prawidłowo dzieli dane na partycje, może lepiej chronić dane użytkowników, ponieważ nie udostępnia w zbiorze danych informacji z więcej niż jednej partycji. Na przykład zbiór danych zawierający dane logowania nie musi zawierać informacji o płatnościach. Organizowanie danych w partycje pozwala usłudze udostępniać minimalną ilość odpowiednich informacji wymaganych do obsługi żądania.
Organizowanie danych w partycjach umożliwia usługom wypełnianie działań, które mają widoki z wielu partycji, przy jednoczesnym wysyłaniu do aplikacji klienta minimalnej ilości odpowiednich danych. Rozważmy na przykład działanie, które zawiera widoki nazwy użytkownika, hasła, ulicy i miasta, oraz usługę autouzupełniania, która ma te dane:
| Partycja | Pole 1 | Pole 2 | 
|---|---|---|
| Dane logowania | work_username | work_password | 
| personal_username | personal_password | |
| Adres | work_street | work_city | 
| personal_street | personal_city | 
Usługa może przygotować zbiór danych, który zawiera partycję danych logowania zarówno dla konta służbowego, jak i osobistego. Gdy użytkownik wybierze zbiór danych, kolejna odpowiedź autouzupełniania może zawierać adres służbowy lub osobisty, w zależności od pierwszego wyboru użytkownika.
Usługa może zidentyfikować pole, z którego pochodzi żądanie, wywołując metodę isFocused() podczas przechodzenia przez obiekt AssistStructure.
Dzięki temu usługa może przygotować FillResponse z odpowiednimi danymi partycji.
Autouzupełnianie jednorazowych kodów SMS
Usługa autouzupełniania może pomagać użytkownikowi w wypełnianiu kodów jednorazowych wysyłanych za pomocą interfejsu SMS Retriever API.
Aby korzystać z tej funkcji, musisz spełniać te wymagania:
- Usługa autouzupełniania działa na Androidzie 9 (API na poziomie 28) lub nowszym.
- Użytkownik wyraża zgodę na odczytywanie przez usługę autouzupełniania jednorazowych kodów z SMS-ów.
- Aplikacja, w której chcesz włączyć autouzupełnianie, nie korzysta jeszcze z interfejsu SMS Retriever API do odczytywania kodów jednorazowych.
Usługa autouzupełniania może korzystać z SmsCodeAutofillClient, które jest dostępne po wywołaniu SmsCodeRetriever.getAutofillClient() w Usługach Google Play w wersji 19.0.56 lub nowszej.
Główne etapy korzystania z tego interfejsu API w usłudze autouzupełniania to:
- W usłudze autouzupełniania użyj hasOngoingSmsRequestzSmsCodeAutofillClient, aby określić, czy istnieją aktywne żądania dotyczące nazwy pakietu aplikacji, w której chcesz użyć autouzupełniania. Usługa autouzupełniania musi wyświetlać sugestię tylko wtedy, gdy ta funkcja zwraca wartośćfalse.
- W usłudze autouzupełniania użyj checkPermissionStatezSmsCodeAutofillClient, aby sprawdzić, czy usługa autouzupełniania ma uprawnienia do automatycznego wypełniania jednorazowych kodów. Stan uprawnień może byćNONE,GRANTEDlubDENIED. Usługa autouzupełniania musi wyświetlać prośbę o sugestię w przypadku stanówNONEiGRANTED.
- W aktywności uwierzytelniania autouzupełniania użyj uprawnienia SmsRetriever.SEND_PERMISSION, aby zarejestrować nasłuchiwanieBroadcastReceiverw celu otrzymania wyniku kodu SMS-aSmsCodeRetriever.SMS_CODE_RETRIEVED_ACTION, gdy będzie dostępny.
- Zadzwoń pod numer - startSmsCodeRetrieverw- SmsCodeAutofillClient, aby rozpocząć nasłuchiwanie jednorazowych kodów wysyłanych SMS-em. Jeśli użytkownik przyzna usłudze autouzupełniania uprawnienia do pobierania jednorazowych kodów z SMS-ów, usługa będzie wyszukiwać SMS-y otrzymane w ciągu ostatnich 1–5 minut.- Jeśli usługa autouzupełniania musi poprosić użytkownika o zezwolenie na odczytanie kodów jednorazowych, funkcja - Taskzwrócona przez- startSmsCodeRetrievermoże zakończyć się niepowodzeniem i zwrócić wartość- ResolvableApiException. W takim przypadku musisz wywołać metodę- ResolvableApiException.startResolutionForResult(), aby wyświetlić okno zgody na prośbę o uprawnienia.
- Otrzymaj kod SMS z intencji, a następnie zwróć go jako odpowiedź autouzupełniania. 
Włączanie autouzupełniania w Chrome
Chrome umożliwia usługom automatycznego wypełniania innych firm natywne wypełnianie formularzy, co zapewnia użytkownikom prostsze i wygodniejsze korzystanie z przeglądarki. Aby używać usług autouzupełniania innych firm do automatycznego uzupełniania haseł, kluczy dostępu i innych informacji, takich jak adresy i dane płatności, użytkownicy muszą wybrać Autouzupełnianie przy użyciu innej usługi w ustawieniach Chrome.
 
  Aby zapewnić użytkownikom jak najlepsze działanie autouzupełniania w Chrome na Androidzie, dostawcy usług autouzupełniania powinni zachęcać użytkowników do określania preferowanego dostawcy usług w ustawieniach Chrome.
Aby pomóc użytkownikom w włączeniu przełącznika, deweloperzy mogą:
- Wysyłanie zapytań do ustawień Chrome i sprawdzanie, czy użytkownik chce korzystać z usługi automatycznego wypełniania formularzy innej firmy.
- Link bezpośredni do strony ustawień Chrome, na której użytkownicy mogą włączyć usługi automatycznego wypełniania innych firm.
Określanie maksymalnych wersji Chrome dla trybu zgodności
Od wersji 137 Chrome nie obsługuje już trybu zgodności. Zamiast niego używa autouzupełniania na Androidzie. Pozostawienie trybu zgodności może powodować problemy ze stabilnością. Określ maksymalną wersję pakietów Chrome, które obsługują tryb zgodności w celu zapewnienia stabilności, w ten sposób:
<autofill-service>
  ...
  <compatibility-package android:name="com.android.chrome" android:maxLongVersionCode="711900039" />
  <compatibility-package android:name="com.chrome.beta" android:maxLongVersionCode="711900039" />
  <compatibility-package android:name="com.chrome.dev" android:maxLongVersionCode="711900039" />
  <compatibility-package android:name="com.chrome.canary" android:maxLongVersionCode="711900039" />
  ...
</autofill-service>
Odczytywanie ustawień Chrome
Każda aplikacja może odczytać, czy Chrome używa trybu autouzupełniania innej firmy, który umożliwia korzystanie z autouzupełniania na Androidzie. Chrome używa ContentProvider Androida do przekazywania tych informacji. W pliku manifestu Androida zadeklaruj, z których kanałów chcesz odczytywać ustawienia:
<uses-permission android:name="android.permission.READ_USER_DICTIONARY"/>
<queries>
 <!-- To Query Chrome Beta: -->
 <package android:name="com.chrome.beta" />
 <!-- To Query Chrome Stable: -->
 <package android:name="com.android.chrome" />
</queries>
Następnie użyj ContentResolver Androida, aby poprosić o te informacje, tworząc identyfikator URI treści:
Kotlin
val CHROME_CHANNEL_PACKAGE = "com.android.chrome" // Chrome Stable.
val CONTENT_PROVIDER_NAME = ".AutofillThirdPartyModeContentProvider"
val THIRD_PARTY_MODE_COLUMN = "autofill_third_party_state"
val THIRD_PARTY_MODE_ACTIONS_URI_PATH = "autofill_third_party_mode"
val uri = Uri.Builder()
    .scheme(ContentResolver.SCHEME_CONTENT)
    .authority(CHROME_CHANNEL_PACKAGE + CONTENT_PROVIDER_NAME)
    .path(THIRD_PARTY_MODE_ACTIONS_URI_PATH)
    .build()
val cursor = contentResolver.query(
    uri,
    arrayOf(THIRD_PARTY_MODE_COLUMN), // projection
    null, // selection
    null, // selectionArgs
    null  // sortOrder
)
if (cursor == null) {
  // Terminate now! Chromium versions older than this don't provide this information.
}
cursor?.use { // Use the safe call operator and the use function for auto-closing
    if (it.moveToFirst()) { // Check if the cursor has any rows
        val index = it.getColumnIndex(THIRD_PARTY_MODE_COLUMN)
        if (index != -1) { // Check if the column exists
          val value = it.getInt(index)
          if (0 == value) {
              // 0 means that the third party mode is turned off. Chrome uses its built-in
              // password manager. This is the default for new users.
          } else {
              // 1 means that the third party mode is turned on. Chrome forwards all
              // autofill requests to Android Autofill. Users have to opt-in for this.
          }
        } else {
          // Handle the case where the column doesn't exist.  Log a warning, perhaps.
          Log.w("Autofill", "Column $THIRD_PARTY_MODE_COLUMN not found in cursor")
        }
    }
} // The cursor is automatically closed here
Java
final String CHROME_CHANNEL_PACKAGE = "com.android.chrome";  // Chrome Stable.
final String CONTENT_PROVIDER_NAME = ".AutofillThirdPartyModeContentProvider";
final String THIRD_PARTY_MODE_COLUMN = "autofill_third_party_state";
final String THIRD_PARTY_MODE_ACTIONS_URI_PATH = "autofill_third_party_mode";
final Uri uri = new Uri.Builder()
                  .scheme(ContentResolver.SCHEME_CONTENT)
                  .authority(CHROME_CHANNEL_PACKAGE + CONTENT_PROVIDER_NAME)
                  .path(THIRD_PARTY_MODE_ACTIONS_URI_PATH)
                  .build();
final Cursor cursor = getContentResolver().query(
                  uri,
                  /*projection=*/new String[] {THIRD_PARTY_MODE_COLUMN},
                  /*selection=*/ null,
                  /*selectionArgs=*/ null,
                  /*sortOrder=*/ null);
if (cursor == null) {
  // Terminate now! Chromium versions older than this don't provide this information.
}
cursor.moveToFirst(); // Retrieve the result;
int index = cursor.getColumnIndex(THIRD_PARTY_MODE_COLUMN);
if (0 == cursor.getInt(index)) {
  // 0 means that the third party mode is turned off. Chrome uses its built-in
  // password manager. This is the default for new users.
} else {
  // 1 means that the third party mode is turned on. Chrome forwards all
  // autofill requests to Android Autofill. Users have to opt-in for this.
}
Precyzyjny link do ustawień Chrome
Aby utworzyć link bezpośredni do strony ustawień Chrome, na której użytkownicy mogą włączyć usługi autouzupełniania innych firm, użyj intencji Androida Intent. Skonfiguruj działanie i kategorie zgodnie z tym przykładem:
Kotlin
val autofillSettingsIntent = Intent(Intent.ACTION_APPLICATION_PREFERENCES)
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_DEFAULT)
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_APP_BROWSER)
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_PREFERENCE)
// Invoking the intent with a chooser allows users to select the channel they
// want to configure. If only one browser reacts to the intent, the chooser is
// skipped.
val chooser = Intent.createChooser(autofillSettingsIntent, "Pick Chrome Channel")
startActivity(chooser)
// If the caller knows which Chrome channel they want to configure,
// they can instead add a package hint to the intent, e.g.
val specificChromeIntent = Intent(Intent.ACTION_APPLICATION_PREFERENCES) // Create a *new* intent
specificChromeIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_DEFAULT)
specificChromeIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_APP_BROWSER)
specificChromeIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_PREFERENCE)
specificChromeIntent.setPackage("com.android.chrome") // Set the package on the *new* intent
startActivity(specificChromeIntent) // Start the *new* intent
Java
Intent autofillSettingsIntent = new Intent(Intent.ACTION_APPLICATION_PREFERENCES);
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_DEFAULT);
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_APP_BROWSER);
autofillSettingsIntent.addCategory(Intent.CATEGORY_PREFERENCE);
// Invoking the intent with a chooser allows users to select the channel they
// want to configure. If only one browser reacts to the intent, the chooser is
// skipped.
Intent chooser = Intent.createChooser(autofillSettingsIntent, "Pick Chrome Channel");
startActivity(chooser);
// If the caller knows which Chrome channel they want to configure,
// they can instead add a package hint to the intent, e.g.
autofillSettingsIntent.setPackage("com.android.chrome");
startActivity(autofillSettingsIntent);
Zaawansowane scenariusze autouzupełniania
Używaj autouzupełniania w tych sytuacjach:
Integracja z klawiaturą
Od Androida 11 platforma umożliwia klawiaturom i innym edytorom metod wprowadzania (IME) wyświetlanie sugestii autouzupełniania w tekście, a nie w menu rozwijanym. Więcej informacji o tym, jak usługa autouzupełniania może obsługiwać tę funkcję, znajdziesz w artykule Integracja autouzupełniania z klawiaturami.
Stronicowanie zbiorów danych
Duża odpowiedź autouzupełniania może przekroczyć dopuszczalny rozmiar transakcji obiektu Binder, który reprezentuje obiekt zdalny wymagany do przetworzenia żądania. Aby zapobiec zgłaszaniu przez system Android wyjątku w tych scenariuszach, możesz utrzymywać mały rozmiar FillResponse, dodając nie więcej niż 20 obiektów Dataset naraz. Jeśli odpowiedź wymaga większej liczby zbiorów danych, możesz dodać zbiór danych, który informuje użytkowników, że jest więcej informacji, i pobiera następną grupę zbiorów danych po wybraniu. Więcej informacji znajdziesz w sekcji addDataset(Dataset).
Zapisywanie danych podzielonych na kilka ekranów
Aplikacje często dzielą dane użytkownika na kilka ekranów w ramach tej samej aktywności, np. podczas tworzenia nowych kont użytkowników. Na przykład na pierwszym ekranie może być wyświetlana prośba o podanie nazwy użytkownika, a na drugim – hasła. W takich sytuacjach usługa autouzupełniania musi poczekać, aż użytkownik wpisze dane we wszystkich odpowiednich polach, zanim wyświetli interfejs zapisywania autouzupełniania. Aby sobie z nimi poradzić, wykonaj te czynności:
- W pierwszym żądaniu wypełnienia dodaj do odpowiedzi pakiet stanu klienta, który zawiera identyfikatory autouzupełniania częściowych pól na ekranie.
- W drugim żądaniu wypełnienia pobierz pakiet stanu klienta, uzyskaj identyfikatory autouzupełniania ustawione w poprzednim żądaniu ze stanu klienta i dodaj te identyfikatory oraz flagę FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLEdo obiektuSaveInfoużywanego w drugiej odpowiedzi.
- W żądaniu zapisu użyj odpowiednich obiektów - FillContext, aby uzyskać wartość każdego pola. Na każde żądanie wypełnienia przypada jeden kontekst wypełnienia.- Więcej informacji znajdziesz w artykule Zapisywanie danych podzielonych na kilka ekranów. 
Dla każdego żądania podaj logikę inicjowania i zamykania.
Za każdym razem, gdy pojawia się żądanie autouzupełniania, system Android wiąże się z usługą i wywołuje jej metodę onConnected(). Gdy usługa przetworzy żądanie, system Android wywołuje metodę onDisconnected() i odłącza się od usługi. Możesz wdrożyć onConnected(), aby udostępnić kod
uruchamiany przed przetworzeniem żądania, oraz onDisconnected(), aby udostępnić kod
uruchamiany po przetworzeniu żądania.
Dostosowywanie interfejsu zapisywania autouzupełniania
Usługi autouzupełniania mogą dostosowywać interfejs zapisywania autouzupełniania, aby ułatwić użytkownikom podjęcie decyzji, czy chcą zezwolić usłudze na zapisywanie ich danych. Usługi mogą podawać dodatkowe informacje o tym, co jest zapisywane, w formie tekstu lub w widoku dostosowanym do potrzeb użytkownika. Usługi mogą też zmieniać wygląd przycisku, który anuluje żądanie zapisania, i otrzymywać powiadomienie, gdy użytkownik go naciśnie.
Więcej informacji znajdziesz na stronie referencyjnej SaveInfo.
Tryb zgodności
Tryb zgodności umożliwia usługom autouzupełniania korzystanie z wirtualnej struktury ułatwień dostępu na potrzeby autouzupełniania. Jest to szczególnie przydatne w przypadku udostępniania funkcji autouzupełniania w przeglądarkach, które nie implementują bezpośrednio interfejsów API autouzupełniania.
Aby przetestować usługę autouzupełniania w trybie zgodności, wyraźnie dodaj przeglądarkę lub aplikację, która wymaga trybu zgodności, do listy dozwolonych. Możesz sprawdzić, które pakiety są już na liście dozwolonych, uruchamiając to polecenie:
$ adb shell settings get global autofill_compat_mode_allowed_packages
Jeśli testowanego pakietu nie ma na liście, dodaj go, uruchamiając to polecenie, gdzie pkgX to pakiet aplikacji:
$ adb shell settings put global autofill_compat_mode_allowed_packages pkg1[resId1]:pkg2[resId1,resId2]
Jeśli aplikacja jest przeglądarką, użyj resIdx, aby określić identyfikator zasobu pola wejściowego, które zawiera adres URL renderowanej strony.
Tryb zgodności ma te ograniczenia:
- Żądanie zapisu jest wywoływane, gdy usługa używa flagi FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLElub wywoływana jest metodasetTrigger().FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLEjest ustawiana domyślnie, gdy używasz trybu zgodności.
- Wartość tekstowa węzłów może być niedostępna w metodzie 
onSaveRequest(SaveRequest, SaveCallback).
Więcej informacji o trybie zgodności, w tym o związanych z nim ograniczeniach, znajdziesz w dokumentacji klasy AutofillService.
